In het sociaal conflict bij Carrefour, waar ik de kant van de vakbonden kies, is men een nieuwe fase ingegaan. Bij de blokkade van meerdere Carrefourwinkels, die in mijn ogen gerust op een internationale schaal mag worden georganiseerd, hebben de bazen nu besloten om niet alleen deurwaarders in te zetten. Net zoals bij nationalistische manifestaties is er gekozen om de matrakken van de politie in te zetten om zo het sociale conflict de kop in te slaan. Beelden hiervan op http://www.deredactie.be/cm/de.redactie/economie/081110_Carrefour_actie .
Ik ben niet akkoord met de Belgische visie van de vakbonden en vinden dat zij vaak te weinig actie hebben gevoerd, of zelf geen, ter bevordering van de Vlaamse middenstand tegenover de grote buitenlandse multinationals. Werk in eigen streek, werk voor eigen en door het eigen volk, dat moet primeren in mijn ogen. En dat is niet het enige, ook over de verweving tussen de macht en de vakbonden valt nog serieus wat te zeggen. Of over de achterhoedegevechten die de vakbond meent te voeren tegen bepaalde “racisten” in hun rangen, terwijl het economisch systeem in een gigantische crisis zit.
Maar ondanks deze verschillen, steun ik de vakbond volledig in dit conflict bij Carrefour. De onwil van de top om te spreken met de arbeiders is vandaag geïllustreerd door het inzetten van de politie. En dan heb ik het nog niet over bepaalde dubieuze praktijken die de directie inzet door het dwingen van arbeiders om tegen de vakbonden te reageren. Dat ze voor mijn part Carrefour overal maar blokkeren, er zijn alternatieven genoeg om uw inkopen te gaan doen.
Dit toont ook aan dat het nationalisme wel degelijk een ideologische invulling moet krijgen. Want als men nu zou vragen naar een mening van de Vlaamse Beweging zouden de meesten daarin met een mond vol tanden staan. In tijden van crisis is het meer dan ooit vitaal dat het nationalisme kiest voor een ideologische en sociale invulling, de elite zal immers geen honger lijden en de elite zal ons snel wegwerpen wanneer ze ons beu zijn. Maar enkel een vaag idee bieden van een onafhankelijk Vlaanderen, van een Dietse hereniging, dat is volledig onvoldoende. Vlaggen vullen immers geen magen. Daarom geen liberale invulling van het nationalisme, geen sociaal-democratisch, geen marxistisch of socialistische, maar een solidaristische! Wij zijn dan wel tegen het marxisme, maar dat wilt niet zeggen dat wij knechten zijn van het liberalisme.
En dan te bedenken dat er mensen zijn die een liberaal Vlaanderen nastreven. Dat zal alvast mijn Vlaanderen niet zijn, in die staat weiger ik mij te integreren. Op naar de sociale Republiek Vlaanderen!
del.icio.us
Digg
Facebook
Les commentaires sont fermés.