« A Posthumous Conversation With Arnold Gehlen | Page d'accueil | "Leda" de Victor Rousseau »
jeudi, 15 janvier 2009
Kiezen tussen de Utopische Samenleving en de Naïeve Anarch
Kiezen tussen de Utopische Samenleving en de Naïeve Anarch
** Waarschuwing: Een goed deel van dit artikel dient als persiflage om de absurditeit van draconische maatregelen aan te tonen, zoals verderop duidelijk wordt. Gelieve dus niet selectief te lezen, de parodiërende voorstellen moeten niet gezien worden als eigenlijke standpunten welke door de auteur, dan wel de NSV!, verdedigd worden en men wordt dan ook vriendelijk verzocht het volledig artikel te lezen om misverstanden te voorkomen. **
Mei 1968. Bijna 41 jaar geleden, een lange tijd niet waar? In vergelijking met ons leven zeker, in vergelijking met de volledige Europese beschaving niet zo zeer, maar als we bedenken wat die 40 jaar zoal vernietigd heeft moeten we de destructieve kracht van het neoliberalisme toch wel bewonderen.
Wij nationalisten staan nu voor de uitdaging het onmogelijke mogelijk te maken, en wij proberen dit blijkbaar door verkiezingen te winnen en het neoliberalisme in woord en actie (daad?) aan te klagen. Nu ja, het is een manier. Maar afgezien van mijn standaardkritiek op de democratie, in de zin dat “ze” (vul zelf maar in) ons toch geen verkiezingen laten winnen, vraag ik me soms wel eens af wat een nationalistische partij nu eigenlijk van plan is. Of met andere woorden, hoe kan een nationalistische overheid in de rommel waar wij in terecht gekomen zijn nog iets veranderen?
Blijkbaar verwacht het gros van de beweging immers het utopia binnen hun levensloop. Als ik dan met een (nationaal-)anarchistisch alternatief aankom word ik (vooral achter mijn rug) uitgelachen. Blijkbaar ben ik niet realistisch. Blijkbaar ben ik te metapolitiek. Te radicaal. Te naïef. Blijkbaar ben ik te vooringenomen door me niets van partijpolitieke actualiteit aan te trekken en moet men me dan ook niet te serieus nemen.
Wel, ik zal met dit artikel aantonen welzeker flexibel in mijn denken te zijn. Daarom heb ik eens lang en hard nagedacht en vier simpele hervormende beleidsplannen gevonden, welke 40 jaar vernieling inderdaad kunnen goedmaken binnen 20 jaar! Jawel, mijn bevindingen hebben vorm gekregen in slechts vier plannen welke ingesteld zouden kunnen worden door een soevereine politieke macht op dit hoogsteigen moment. Ik garandeer dat, als we deze plannen uitvoeren, we binnen de 20 jaar een nationalistische maatschappelijke ordening bereikt hebben!
Maar let wel, iets minder dan wat nu volgt, en het zal niet meer dan een druppel op een hete plaat zijn, het wordt zodoende het een of het ander, immers...
Mei 1968. Bijna 41 jaar geleden, een lange tijd niet waar? In vergelijking met ons leven zeker, in vergelijking met de volledige Europese beschaving niet zo zeer, maar als we bedenken wat die 40 jaar zoal vernietigd heeft moeten we de destructieve kracht van het neoliberalisme toch wel bewonderen.
Wij nationalisten staan nu voor de uitdaging het onmogelijke mogelijk te maken, en wij proberen dit blijkbaar door verkiezingen te winnen en het neoliberalisme in woord en actie (daad?) aan te klagen. Nu ja, het is een manier. Maar afgezien van mijn standaardkritiek op de democratie, in de zin dat “ze” (vul zelf maar in) ons toch geen verkiezingen laten winnen, vraag ik me soms wel eens af wat een nationalistische partij nu eigenlijk van plan is. Of met andere woorden, hoe kan een nationalistische overheid in de rommel waar wij in terecht gekomen zijn nog iets veranderen?
Blijkbaar verwacht het gros van de beweging immers het utopia binnen hun levensloop. Als ik dan met een (nationaal-)anarchistisch alternatief aankom word ik (vooral achter mijn rug) uitgelachen. Blijkbaar ben ik niet realistisch. Blijkbaar ben ik te metapolitiek. Te radicaal. Te naïef. Blijkbaar ben ik te vooringenomen door me niets van partijpolitieke actualiteit aan te trekken en moet men me dan ook niet te serieus nemen.
Wel, ik zal met dit artikel aantonen welzeker flexibel in mijn denken te zijn. Daarom heb ik eens lang en hard nagedacht en vier simpele hervormende beleidsplannen gevonden, welke 40 jaar vernieling inderdaad kunnen goedmaken binnen 20 jaar! Jawel, mijn bevindingen hebben vorm gekregen in slechts vier plannen welke ingesteld zouden kunnen worden door een soevereine politieke macht op dit hoogsteigen moment. Ik garandeer dat, als we deze plannen uitvoeren, we binnen de 20 jaar een nationalistische maatschappelijke ordening bereikt hebben!
Maar let wel, iets minder dan wat nu volgt, en het zal niet meer dan een druppel op een hete plaat zijn, het wordt zodoende het een of het ander, immers...
1. Over 20 jaar zullen meeste grote steden voor een groot deel al overgenomen zijn door immigranten (en kosmopolieten), waardoor we niet meer van steden met Vlaamse dan wel andere Europese identiteit mogen spreken en we de kiesconcentraties definitief kwijt zijn. Sterker nog, we zijn onze identiteit al kwijt en dat gaat met MTV en McDonalds niet verbeteren. Deze evolutie zal dan ook geen halt toe geroepen kunnen worden zonder wat ik nu ga voorstellen.
2. Economisch zijn we het gros van de structuren al kwijt en dat dreigt nu op vlak van de financiële markt alleen maar erger te worden. Deze evolutie zal ook geen halt toegeroepen kunnen worden zonder wat ik nu ga voorstellen.
3. Democratisch is er nu al teveel belangeninmenging en zullen we met de uitbreiding van de EU, en binnenkort diens grondwet, geen gebruik meer van dit blijkbaar heilige instrument kunnen maken. Deze evolutie zal ook geen halt toe geroepen kunnen worden zonder wat ik nu ga voorstellen.
Maar als we volgende plannen integraal toepassen, dan hoeven we ons geen zorgen te maken. Dan mogen we ons verheugen op een nationalistische staatsordening, behaald via democratische instrumenten binnen de 20 jaar die nog rest vooraleer onze strijd echt onmogelijk wordt. Dan kunnen we over een paar generaties doen alsof niets gebeurd is en hebben we ons prachtig utopia bereikt.
Dus, om de vier magische plannen eens uiteen te zetten:
1. Demografisch Herstel Plan, DEMOGRA: Gegevens van alle middelbare scholieren vanaf 14 jaar worden opgeslagen in een DEMOGRA-databank (kan niet moeilijk zijn, 90% vindt men al op facebook). Door computercentrales worden deze vervolgens aan elkaar gekoppeld, waarna 5-15% (met progressieve ingang) van de vrijgezellen met de beste ‘matchscore’ – vrouwen vanaf 15, mannen vanaf 17 jaar – verplicht verloofd worden (uitgehuwelijkt door de staat als het ware). Natuurlijk komt voor deze steekproef een verplichte (en geslachtsspecifieke) opleiding kijken, waardoor scholen voortaan gesegregeerd worden in drie: Mannen, Vrouwen, DEMOGRA-koppels. Een overheidscompensatie wordt niet voorzien, maar van zodra de man en vrouw 18 resp. 16 zijn, en beiden minstens een jaar DEMOGRA Gezinsvaardigheden gevolgd hebben, heeft men recht op een gratis DEMOGRA appartement en halftijds overheidswerk. Een hoge boete zal gelden voor zij die weigeren mee te werken. Het DEMOGRA Comité zal met gepaste objectiviteit de klachten van de koppels onderzoeken, mochten deze er zijn. Vanzelfsprekend krijgen DEMOGRA koppels verhoogd kindergeld. Enkel zij die deel van het DEMOGRA project uitmaken krijgen vanzelf burgerrechten, aangezien zij sowieso onder permanente evaluatie staan voor maximaal 5 jaar (uiterste verlovingstijd voor het huwelijk), zie hieromtrent verderop nog het DEMOCRA plan. Men mag vrijwillig deelnemen aan het DEMOGRA project, al moet het Comité dit dan wel goedkeuren aan de hand van compatibiliteit.
Verwacht: Binnen 20 jaar een gemiddeld nataliteitcijfer van 2,6 per DEMOGRA-koppel nog voordat de man en vrouw de leeftijd van 28 bereikt hebben, wat vanuit eugenetisch standpunt een minimum aantal resp. maximum leeftijd is. Vervolgens zal dit project al dan niet versoepeld/hervormd worden, wat vooral afhangt van de toename aan vrijwillige aanmeldingen.
2. Economisch Herstel Plan, ECONO: Alle banken en publieke nutsvoorzieningen worden met onmiddellijke ingang genationaliseerd. Een systeem wordt uitgedacht waarmee woeker tot een minimum kan herleden worden. Derivatenhandel wordt progressief afgeschaft, alsmede de Euro. De Gulden wordt voor de volledige BENELUX heringevoerd en gekoppeld aan een productie- & productiviteitsindex, desnoods meerdere lokale. Primaire economische ontwikkelingsfactor zal de geopolitieke realiteit van de landen zijn, waardoor de BENELUX maximaal verenigd wordt teneinde als een van de grootste havenmachten ter wereld te kunnen overleven. Het ECONO Comité zal tevens als rechtbank dienen waar fraudeurs veroordeeld kunnen worden. Voor Welzijnsmisdaden gelden twee straffen, werkkamp of doodstraf.
Verwacht: Economisch herstel zal binnen de 20 jaar tot een punt zijn gekomen waarop men duidelijkheid heeft over hoe stabiel te evolueren naar een soevereine economische entiteit.
3. Democratisch Herstel Plan, DEMOCRA: Algemeen Burgerrecht (recht op politieke deelname, recht op kinderen…) wordt met onmiddellijke ingang afgeschaft onder het mom van ‘verantwoordelijkheid is een recht, geen plicht’. Het DEMOCRA Comité zal halfjaarlijkse examens uitschrijven waarmee men dit kan verwerven. Dit examen omvat cultuurkennis, een psychologische test en een gezondheidstest. Na dit examen mag men via gemeenschapswerk punten verdienen, waarna een tweede examen het recht op burgerschap kan betekenen. Uitzondering daarop is legerdienst, welk dit recht sowieso garandeert. Voor het recht op kinderen wordt een extra medisch en psychologisch onderzoek voorzien en moet men daarbij een minimale opleiding Gezinsvaardigheden gevolgd hebben. Gezinsvaardigheden volgen levert ook voornoemde punten op. Los van dit burgersysteem dienen lobbypraktijken (in brede zin) als Welzijnsmisdaden verboden te worden.
Verwacht: Maatschappelijke stabiliteit zal binnen de 20 jaar bereikt zijn aangezien bekwaamheid met functie zal correleren. Hierna kan overgegaan worden tot een structurele en duurzame hervorming van alle overheidsinstellingen.
4. Cultureel Herstel Plan, CULTURA: Het CULTURA Comité zal de geschikte en ongeschikte invloeden onderzoeken met als maatstaf de idee van een constructieve en duurzame Europese hoogcultuur. Ongeschikt bevonden culturele invloeden zullen verboden worden, zo nodig door middel van confiscaties en verbrandingen. Immigranten krijgen een cultureel minderheidsstatuut binnen gesegregeerde vrijzones. Deze zullen progressief toenemen gedurende maximaal 10 jaar, waarna ze geleidelijk vervangen worden door DEMOGRA-paviljoens, naarmate immigranten tegen compensatie terug naar eigen land keren. Culturele assimilatieprojecten worden ontwikkeld, zij die minder dan 6 generaties in dit land verblijven, dienen zich aan te sluiten bij dergelijke projecten, dan wel de voortzetting van hun verblijf voor het CULTURA Comité verantwoorden.
Verwacht: 40% van alle immigratie van de afgelopen 60 jaar zal binnen 20 jaar ongedaan gemaakt zijn. De rest zal, naarmate het terugkeerfonds dit toelaat, verplicht moeten assimileren dan wel remigreren.
Op naar de volgende verkiezingen!
Op naar de volgende verkiezingen dus! We moeten natuurlijk wel zorgen +75% van de stemmen binnen te halen voor de grondwetveranderingen, maar het zal tenminste volledig legaal gebeurd zijn! En wat kan daar nu moeilijk aan zijn, we hebben al eens bijna 25% gehaald hoor ik zo vaak, dus dan zal die extra 50 heus wel lukken! Toch?
Een alternatief vraagt u? Wel, het alternatief is dat wij eens beginnen met bij onszelf de verantwoordelijkheid te leggen voor onze levenssituatie en het niet steeds op de hogere machten afschuiven. Het alternatief is dat wij eens de realiteit onder ogen gaan zien en ophouden te dromen van geromantiseerd kleinburgerlijk volksnationalisme. Het alternatief is dat wij eens ophouden onze eisen te verlagen in de hoop toch maar eens ergens met de vinger in de pap te mogen roeren via een of andere legalistische weg!
Hier zijn de vier alternatieve herstelplannen die uit mijn zogeheten ‘onrealistisch’ (nationaal-)anarchisme ontspringen:
1. DEMOGRA: Relaties voorop stellen en als verantwoordelijke, traditionele koppels door het leven gaan. (En als dat seksistisch is, dan zouden we dat als een compliment mogen zien.)
2. ECONO: Streven naar lokaal entryisme om culturele vrijzones te creëren. De lokale economische- en vrijwilligersstructuren dienen in eerste plaats overgenomen te worden, als de gemeenteraad een volgende stap betekent, des te beter. Vrijhuizen zouden een begin kunnen zijn, zoals Casa Pound in Italië. Voor buiten de stad, vier gezinnen kunnen al een vierkantshoeve samen kopen en bewonen, synergie kan in zo’n geval veel bereiken.
3. DEMOCRA: We stellen ons op als volwassen en verantwoordelijke burgers in het verlengde van de entryisme strategie. Van het hele politiek theater trekken we ons echter niets meer aan, het is tijdsverspilling, tijd dat beter aan belangrijkere dingen op lokaal niveau zou besteed worden (zelfs al komen die niet in de pers).
4. CULTURA: Cultureel aanvaarden wij alle positieve traditionalistische invloeden. Romantische kleinburgerlijke spelletjes nemen we onszelf te serieus voor. Het gaat hier om traditioneel leven met het oog op een integere culturele identiteit te vormen, niet oude liedjes zingen en klompen dragen. Immigranten dan wel kosmopolieten (en hun resp. cultuur) hoeven we niet mee om te gaan als we dat niet willen, vergeet hen.
Dit “onrealistisch” alternatief vraagt geen onmogelijke stemmenwinst en ook geen draconische maatregelen. Hiermee kunnen we eigenlijk onmiddellijk beginnen, maar dan moeten we wel eerst onze strijd serieus beginnen nemen.
Afsluitend een vertaald uittreksel uit Eumeswil (p. 192), van Ernst Jünger. Waarin hij over de positie van zijn individueel ideaal van de ‘Anarch’ praat:
"Het is geen toeval dat net wanneer het mis gaat met de goden, politiek een zaligmakend karakter krijgt. Er zou hier geen redelijke tegenstand voor mogen zijn, aangezien goden zelf ook niet bepaald zalig waren. Maar men zag toen tenminste tempels in plaats van termietachtige architectuur. Het zalige komt dichterbij; het is niet tijdelijk, het is niet meer in het leven na de dood, maar het zal vroeg of laat komen.
De Anarch denkt meer primitief; hij weigert zijn geluk op te geven. “Maak jezelf gelukkig” is zijn meest elementaire wet. Het is een reactie op de “Ken jezelf” van de Tempel van Apollo in Delphi. Deze twee wetten zijn complementair; we moeten ons geluk en onze grenzen kennen.”
Maar zoals dat er nu uit ziet, met het constant sappel maken over politiek theater, triviale taalkwesties veroordelen en traditionele inspiratie reactionair beschuldigen van “onze culturele integriteit aan te tasten”, zal het nog even wachten zijn vooraleer meer mensen net zo onrealistisch, metapolitiek, radicaal, naïef en vooringenomen als ikzelf gaan denken…
En toch, een ding is wel, over grenzen gesproken, mijn alternatief rest geen 20 jaar meer vooraleer het te laat is…
Tot dan!
Metamilitant
Nationaal Censor
[Metamilito is Nationaal Censor en hoofd van de Nationalistische Vormingscel. De meningen geuit in dit opiniestuk weerspiegelen echter niet noodzakelijk deze van de NSV! en zijn geheel voor persoonlijke rekening.]
00:20 Publié dans Philosophie | Lien permanent | Commentaires (0) | Tags : anarchisme, utopie, satire, critique, flandre, national-anarchisme, anarchisme de droite | | del.icio.us | | Digg | Facebook
Les commentaires sont fermés.