lundi, 27 février 2012
Krantenkoppen - Februari 2012 (3)
Krantenkoppen
Februari 2012 (3)
DE ARTIFICIËLE BURGEROORLOG DIE HET WESTEN VEROORZAAKT IN SYRIÊ.
"Karmelites Agnès-Mariam de la Croix van de religieuze gemeenschap van Deir Mar Yacub in het plaatsje Qara, op 90 kilometer van Damascus, was deze week enkele dagen in België. Moeder Agnès is een pittige dame van Palestijns-Libanese origine, die (...) na al de wandaden die voor haar ogen gebeurden en de vele getuigenissen van burgers niet langer kon zwijgen over de gruweldaden die terroristen heden aanrichten in Homs en op andere plaatsen in Syrië.
Dat wordt haar beslist niet in dank afgenomen. Haar getuigenissen in kranten en het organiseren van persreizen om een onafhankelijk beeld weer te geven zijn een doorn in het oog van de gewapende oppositie. (...) Dagelijks schrijft de Franse pers nu zware kritieken over Moeder Agnès als ‘het verlengde van het Syrische regime’. Men wil immers geen objectieve berichtgeving, maar een burgeroorlog (...). Ook onze westerse media laten alleen de stem van de rebellen horen en verliezen alle geloofwaardigheid in dit conflict. (...)
Wij hadden het voorrecht om haar verhaal van de gebeurtenissen in Syrië te horen in Antwerpen, waar ze sprak voor een groep die haar kende van een pelgrimstocht in april 2011 naar Syrië. Omdat het misschien de laatste keer was dat we haar levend zien, met doodseskaders die heden actief zijn in Syrië, was het muisstil en werd hier en daar een traan weggepinkt. De gelijkenissen met de burgeroorlogen in Irak en Libanon en de bewapening van rebellen zoals in Libië zijn bijzonder treffend. Omdat Rusland en China een militaire tussenkomst met klem verwerpen, organiseert het Westen heden de burgeroorlog in Syrië. (...)
Pas in mei 2011 bleken criminele bendes voldoende voorzien van wapens die door de buurlanden (Jordanië, Libanon, Irak en Turkije) Syrië werden binnengesmokkeld. Nabij grensdorpjes en steden beschoten sluipschutters, die banden hebben met salafisten en moslimbroeders, vreedzame betogingen. Veiligheidsagenten en betogers werden gedood en wezen elkaar aan voor de bloedbaden. Maar al snel werd duidelijk dat het gewapende opposanten waren, die financiële steun kregen van Qatar en Saudi-Arabië. Deze landen willen de seculiere staat Syrië vervangen door een moslimstaat zonder al te veel rechten voor minderheden zoals vrouwen en christenen. (...)
Dat wordt haar beslist niet in dank afgenomen. Haar getuigenissen in kranten en het organiseren van persreizen om een onafhankelijk beeld weer te geven zijn een doorn in het oog van de gewapende oppositie. (...) Dagelijks schrijft de Franse pers nu zware kritieken over Moeder Agnès als ‘het verlengde van het Syrische regime’. Men wil immers geen objectieve berichtgeving, maar een burgeroorlog (...). Ook onze westerse media laten alleen de stem van de rebellen horen en verliezen alle geloofwaardigheid in dit conflict. (...)
Wij hadden het voorrecht om haar verhaal van de gebeurtenissen in Syrië te horen in Antwerpen, waar ze sprak voor een groep die haar kende van een pelgrimstocht in april 2011 naar Syrië. Omdat het misschien de laatste keer was dat we haar levend zien, met doodseskaders die heden actief zijn in Syrië, was het muisstil en werd hier en daar een traan weggepinkt. De gelijkenissen met de burgeroorlogen in Irak en Libanon en de bewapening van rebellen zoals in Libië zijn bijzonder treffend. Omdat Rusland en China een militaire tussenkomst met klem verwerpen, organiseert het Westen heden de burgeroorlog in Syrië. (...)
Pas in mei 2011 bleken criminele bendes voldoende voorzien van wapens die door de buurlanden (Jordanië, Libanon, Irak en Turkije) Syrië werden binnengesmokkeld. Nabij grensdorpjes en steden beschoten sluipschutters, die banden hebben met salafisten en moslimbroeders, vreedzame betogingen. Veiligheidsagenten en betogers werden gedood en wezen elkaar aan voor de bloedbaden. Maar al snel werd duidelijk dat het gewapende opposanten waren, die financiële steun kregen van Qatar en Saudi-Arabië. Deze landen willen de seculiere staat Syrië vervangen door een moslimstaat zonder al te veel rechten voor minderheden zoals vrouwen en christenen. (...)
Op 10 juli 2000 kwam Bashar al-Assad aan de macht na een stemming in de Baathpartij (...). Assad was de zoon van de vroegere president Hafez en wou – met zijn westerse opleiding – grondige hervormingen. Die ‘Arabische Lente’ in 2001, waarbij hij tal van intellectuelen verzamelde om zich te scharen achter het einde van de noodtoestand, een nieuwe grondwet en een nieuwe kies- en mediawet, kreeg een valse start. De politici in zijn eigen Baathpartij waren nog niet klaar voor dergelijke hervormingen en blokkeerden deze krachtdadig. Er zat de jonge president niets anders op dan alle geledingen in de maatschappij te verzoenen en geleidelijk te hervormen. Hij begon met meer rechten voor vrouwen en kleinschalige projecten in de landbouw en artisanale nijverheid. Nadien hervormde hij het bank- en verzekeringswezen. Hij versterkte de banden met Europa en Rusland en bracht economische veranderingen. Op het ogenblik dat de gebeurtenissen in Tunesië en Egypte plaatsvonden, kon men zeggen dat de hervormingen in Syrië veel verder stonden dan wat er gebeurde in de Golfstaten, buurlanden of Israël. En het afschaffen van de noodwet werd toen voorbereid door een parlementaire werkgroep.
Maar het Westen had andere plannen met Syrië. Naar Turks voorbeeld – waar men de gematigde tak van de Moslimbroeders (de AK-partij) steunt – wou men handel met Damascus. En vooral de politieke, economische en militaire banden met Iran verbreken. Want een imperialistisch Westen had geen voordeel bij die Syrisch-Iraanse as. Zij wilden immers een nieuw Midden-Oosten met landen die allen kritiekloos zijn tegenover de Israëlische bezetting van Palestina en de westerse politiek in de regio. De door de Saudi’s gesteunde zenders Al Arabiya in Dubai Media City en het Qatarese satellietstation Al Jazeera moesten samen met het Franse ‘France 24′ propaganda maken tegen Syrië en president Assad. Bovendien had men jaren voorbereiding genomen voor het fabriceren van valse YouTube filmpjes en het financieren van de Syrische oppositie via kanalen als Barada TV.
Vreedzaam protest in maart 2011 werd vervangen door criminele bendes 2 maanden later en nadien een gewapende oppositie die mensen vroeg om hun winkels en apotheken te sluiten als protest tegen de regering. Syriërs die daar niets voor voelden, werden gewoon doodgeschoten door deze bendes of hun winkels werden in brand gestoken. De nummering op kogels bij de onrust in Syrië maakt duidelijk dat deze niet afkomstig zijn van depots van het Syrische leger, maar van buitenlandse wapenleveringen aan rebellen en sluipschutters.
In Homs kwamen jeeps met 30 gewapende rebellen aangereden en braken de straat open met zwaar materiaal. Twee kilometer glasvezelkabel werd doorgeknipt en gestolen. De wijkagent kon niets doen tegen al die zwaarbewapende mannen. Ook op andere plaatsen werden communicatie gesaboteerd en oliepijpleidingen opgeblazen. Verder kwamen er controleposten van rebellen, die ook snelwegen afgrendelden en alawieten door het hoofd schoten. Aanvallen op het Syrische leger en politieagenten namen toe zoals in Jirs al-Shughour waar 120 agenten werden gedood en hun lichamen in de nabijgelegen rivier gegooid. Oorlogswapens kwamen massaal toe en werden gebruikt tegen de bevolking die werd verdreven uit hun wijken. Van burgers die niet wilden vluchtten, werden huizen in brand gestoken.
In Homs en in Idlib heeft men momenteel een burgeroorlog die gemaakt werd door het Westen, zoals destijds in Libanon. (...) Men doodt diverse mensen van een bepaalde etnische of religieuze strekking en steekt de schuld op de tegenpartij en wakkert zo het sektarisch geweld aan. Met explosieven en oorlogswapens zoals mortiergranaten, granaatwerpers en Milan-raketten zijn alle opties open. Het openbaar vervoer werkt nog nauwelijks en scholen en universiteiten zijn meestal dicht omdat ze het doelwit vormen van beschietingen die al vele levens hebben geëist. Christenen worden onthoofd. Meisjes worden verkracht. Mannen gedood en hun lichamen verminkt. Honderden mensen worden momenteel ontvoerd door bendes in Homs. 20-40.000 dollar losgeld of anders het lichaam in stukken terug in plastieken zakken. Bendes ruilen hun gijzelaars. De bevolking verarmd omdat elke familie bezittingen heeft moeten verkopen om een gegijzeld familielid terug te krijgen. Indien ze niet over voldoende geld beschikken, vindt men het lichaam nadien aan de kant van de weg terug. De gewapende oppositie steekt dan de schuld op het Syrische leger.
Elke dag wordt bloediger in Syrië en hervormingen zijn gemeend en goedbedoeld, maar worden bijzonder moeilijk zolang terroristen het voor het zeggen hebben in Syrië. Het voor zondag voorziene referendum over een nieuwe grondwet is een mooie aanzet tot verandering. (...) Eigenlijk had een lange en brede discussie in het parlement en bij de publieke opinie hier vooraf moeten gaan om deze zaken te verbeteren en aan te passen. Evenwel gunt het Westen dit Syrië niet. Hervormingen door president Assad moeten altijd NU gebeuren en zijn altijd onvoldoende voor de zogenaamde ‘internationale gemeenschap’ die slechts enkele honderden miljoenen van de 7.000 miljoen aardbewoners vertegenwoordigd en wiens stem vaak afwijkt van wat de man en vrouw in de straat vinden.
De zaken zijn bijzonder dramatisch voor Syrië. Daarom moeten gelovigen (...) bidden voor vrede in Syrië. En als humanisten moeten we blijven aankaarten dat wat Obama, Merkel, Sarkozy, Cameron, Rosenthal en Reynders willen, NIET de mening is van het Syrische volk dat wel als eenheid in vrede wil samenleven. Maar een artisanale burgeroorlog die het Westen uitlokt door extremisten te bewapenen en huurlingen van ondermeer Frankrijk naar ginds te sturen en westerse ‘adviseurs’ voor de rebellen, dragen er toe bij dat het land een tweede Libanon wordt. Er rest ons bijzonder weinig tijd om dit nog te vermijden en eigenlijk moeten we beseffen dat het onvermijdelijk is om een burgeroorlog nog te stoppen met al die westerse bewapening, financiering en bemoeienis.
Daarom is het belangrijk vrienden en familie op de hoogte te houden van wat er gaande is in Syrië. Dit is geen moordende dictator tegen vreedzame betogers. Dit is een burgeroorlog die werd ontketend door het Westen: voor de wapenlobby, om de banden tussen Iran en Syrië te verbreken, om Syrië stuk te maken en de bevolking te verdelen.
We moeten niet de moed hebben om Assad te verdedigen. We moeten niet de moed hebben om alles goed te praten. Maar we moeten wél de moed hebben om duidelijk te maken dat niet het Syrische volk deze burgeroorlog wenst, maar dezelfde dames en heren die de oorlogen in Irak en Libië wilden. We hebben gezien hoe de toestand daar – na honderdduizenden doden – nu is. Dit mag en kan absoluut niet met Syrië gebeuren. Bij de publieke opinie groeit het besef dat de werkelijkheid anders is dan men voorstelt. Heb a.u.b. de moed om op de komen voor mensenrechten en de rechten van het Syrische volk dat GEEN OORLOG wil!
Vrede aan allen."
Maar het Westen had andere plannen met Syrië. Naar Turks voorbeeld – waar men de gematigde tak van de Moslimbroeders (de AK-partij) steunt – wou men handel met Damascus. En vooral de politieke, economische en militaire banden met Iran verbreken. Want een imperialistisch Westen had geen voordeel bij die Syrisch-Iraanse as. Zij wilden immers een nieuw Midden-Oosten met landen die allen kritiekloos zijn tegenover de Israëlische bezetting van Palestina en de westerse politiek in de regio. De door de Saudi’s gesteunde zenders Al Arabiya in Dubai Media City en het Qatarese satellietstation Al Jazeera moesten samen met het Franse ‘France 24′ propaganda maken tegen Syrië en president Assad. Bovendien had men jaren voorbereiding genomen voor het fabriceren van valse YouTube filmpjes en het financieren van de Syrische oppositie via kanalen als Barada TV.
Vreedzaam protest in maart 2011 werd vervangen door criminele bendes 2 maanden later en nadien een gewapende oppositie die mensen vroeg om hun winkels en apotheken te sluiten als protest tegen de regering. Syriërs die daar niets voor voelden, werden gewoon doodgeschoten door deze bendes of hun winkels werden in brand gestoken. De nummering op kogels bij de onrust in Syrië maakt duidelijk dat deze niet afkomstig zijn van depots van het Syrische leger, maar van buitenlandse wapenleveringen aan rebellen en sluipschutters.
In Homs kwamen jeeps met 30 gewapende rebellen aangereden en braken de straat open met zwaar materiaal. Twee kilometer glasvezelkabel werd doorgeknipt en gestolen. De wijkagent kon niets doen tegen al die zwaarbewapende mannen. Ook op andere plaatsen werden communicatie gesaboteerd en oliepijpleidingen opgeblazen. Verder kwamen er controleposten van rebellen, die ook snelwegen afgrendelden en alawieten door het hoofd schoten. Aanvallen op het Syrische leger en politieagenten namen toe zoals in Jirs al-Shughour waar 120 agenten werden gedood en hun lichamen in de nabijgelegen rivier gegooid. Oorlogswapens kwamen massaal toe en werden gebruikt tegen de bevolking die werd verdreven uit hun wijken. Van burgers die niet wilden vluchtten, werden huizen in brand gestoken.
In Homs en in Idlib heeft men momenteel een burgeroorlog die gemaakt werd door het Westen, zoals destijds in Libanon. (...) Men doodt diverse mensen van een bepaalde etnische of religieuze strekking en steekt de schuld op de tegenpartij en wakkert zo het sektarisch geweld aan. Met explosieven en oorlogswapens zoals mortiergranaten, granaatwerpers en Milan-raketten zijn alle opties open. Het openbaar vervoer werkt nog nauwelijks en scholen en universiteiten zijn meestal dicht omdat ze het doelwit vormen van beschietingen die al vele levens hebben geëist. Christenen worden onthoofd. Meisjes worden verkracht. Mannen gedood en hun lichamen verminkt. Honderden mensen worden momenteel ontvoerd door bendes in Homs. 20-40.000 dollar losgeld of anders het lichaam in stukken terug in plastieken zakken. Bendes ruilen hun gijzelaars. De bevolking verarmd omdat elke familie bezittingen heeft moeten verkopen om een gegijzeld familielid terug te krijgen. Indien ze niet over voldoende geld beschikken, vindt men het lichaam nadien aan de kant van de weg terug. De gewapende oppositie steekt dan de schuld op het Syrische leger.
Elke dag wordt bloediger in Syrië en hervormingen zijn gemeend en goedbedoeld, maar worden bijzonder moeilijk zolang terroristen het voor het zeggen hebben in Syrië. Het voor zondag voorziene referendum over een nieuwe grondwet is een mooie aanzet tot verandering. (...) Eigenlijk had een lange en brede discussie in het parlement en bij de publieke opinie hier vooraf moeten gaan om deze zaken te verbeteren en aan te passen. Evenwel gunt het Westen dit Syrië niet. Hervormingen door president Assad moeten altijd NU gebeuren en zijn altijd onvoldoende voor de zogenaamde ‘internationale gemeenschap’ die slechts enkele honderden miljoenen van de 7.000 miljoen aardbewoners vertegenwoordigd en wiens stem vaak afwijkt van wat de man en vrouw in de straat vinden.
De zaken zijn bijzonder dramatisch voor Syrië. Daarom moeten gelovigen (...) bidden voor vrede in Syrië. En als humanisten moeten we blijven aankaarten dat wat Obama, Merkel, Sarkozy, Cameron, Rosenthal en Reynders willen, NIET de mening is van het Syrische volk dat wel als eenheid in vrede wil samenleven. Maar een artisanale burgeroorlog die het Westen uitlokt door extremisten te bewapenen en huurlingen van ondermeer Frankrijk naar ginds te sturen en westerse ‘adviseurs’ voor de rebellen, dragen er toe bij dat het land een tweede Libanon wordt. Er rest ons bijzonder weinig tijd om dit nog te vermijden en eigenlijk moeten we beseffen dat het onvermijdelijk is om een burgeroorlog nog te stoppen met al die westerse bewapening, financiering en bemoeienis.
Daarom is het belangrijk vrienden en familie op de hoogte te houden van wat er gaande is in Syrië. Dit is geen moordende dictator tegen vreedzame betogers. Dit is een burgeroorlog die werd ontketend door het Westen: voor de wapenlobby, om de banden tussen Iran en Syrië te verbreken, om Syrië stuk te maken en de bevolking te verdelen.
We moeten niet de moed hebben om Assad te verdedigen. We moeten niet de moed hebben om alles goed te praten. Maar we moeten wél de moed hebben om duidelijk te maken dat niet het Syrische volk deze burgeroorlog wenst, maar dezelfde dames en heren die de oorlogen in Irak en Libië wilden. We hebben gezien hoe de toestand daar – na honderdduizenden doden – nu is. Dit mag en kan absoluut niet met Syrië gebeuren. Bij de publieke opinie groeit het besef dat de werkelijkheid anders is dan men voorstelt. Heb a.u.b. de moed om op de komen voor mensenrechten en de rechten van het Syrische volk dat GEEN OORLOG wil!
Vrede aan allen."
DE OBSESSIE VAN HET WESTEN: OOK SYRIË IN EEN HUMANITAIRE RAMP STORTEN.
WAAROM HEEFT MSNBC BELANG BIJ EEN OORLOG IN SYRIË?
"[General Electric,] de firma die 49 % van de aandelen van MSNBC in handen heeft, verschaft ook 10.000 mensen werk in technologie die Amerikaanse onbemande vliegtuigen nu over Syrië laat vliegen, drones dagelijks bommen laat droppen boven Afghanistan, de navigatie verzorgt van militaire voertuigen en oorlogsvliegtuigen wereldwijd operationeel maakt. Een lucratieve tak van General Electric die men alleen kan optimaliseren door conflicten en oorlogen te creëren."
http://mediawerkgroepsyrie.wordpress.com/2012/02/20/waarom-heeft-msnbc-belang-bij-een-oorlog-in-syrie/
http://mediawerkgroepsyrie.wordpress.com/2012/02/20/waarom-heeft-msnbc-belang-bij-een-oorlog-in-syrie/
MGR. MICHEL SABAH: "LE HAMAS NOUS PROTEGE".
"La situation des chrétiens de Palestine est la même que pour tous les Arabes de Palestine. Chrétiens ou musulmans, nous faisons partie d’un même peuple, d’une même culture, d’une même histoire. Un peuple qui est en conflit avec un autre peuple. Un peuple occupé militairement qui n’a pas besoin de compassion, mais de justice. Dans un contexte politique très tendu, nous essayons de faire face au même défi. (...) Notre vocation est d’être chrétien dans une société arabe et majoritairement musulmane. C’est une expérience que nous connaissons bien, nous avons plusieurs siècles d’histoire commune derrière nous.
Des incidents individuels entre musulmans et chrétiens peuvent parfois prendre une dimension communautaire. (...) Mais, je peux en témoigner, en Palestine, cela n’est jamais allé plus loin. Aucun massacre, aucun attentat contre les églises, aucune persécution ouvertement antichrétienne. Même à Gaza, les chrétiens sont protégés par le Hamas (...).
L'expansion de l'islam est un fantasme alimenté par ceux qui ne comprennent pas l’Orient, en général, et l’islam, en particulier. Tant que les Palestiniens se sentiront opprimés, tous les musulmans du monde se sentiront solidaires avec eux et pourront causer des perturbations à l’intérieur des sociétés où ils vivent. Il faut mettre fin à ce rapport du fort au faible entre l’Occident et le monde musulman et mener des actions d’éducation à la citoyenneté, au respect de l’autre. Développons une culture de coexistence active, apprenons à nous connaître, à vivre et à agir ensemble."
Des incidents individuels entre musulmans et chrétiens peuvent parfois prendre une dimension communautaire. (...) Mais, je peux en témoigner, en Palestine, cela n’est jamais allé plus loin. Aucun massacre, aucun attentat contre les églises, aucune persécution ouvertement antichrétienne. Même à Gaza, les chrétiens sont protégés par le Hamas (...).
L'expansion de l'islam est un fantasme alimenté par ceux qui ne comprennent pas l’Orient, en général, et l’islam, en particulier. Tant que les Palestiniens se sentiront opprimés, tous les musulmans du monde se sentiront solidaires avec eux et pourront causer des perturbations à l’intérieur des sociétés où ils vivent. Il faut mettre fin à ce rapport du fort au faible entre l’Occident et le monde musulman et mener des actions d’éducation à la citoyenneté, au respect de l’autre. Développons une culture de coexistence active, apprenons à nous connaître, à vivre et à agir ensemble."
NAVO IN AFGHANISTAN: KINDERMOORDENAARS EN BESCHERMERS VAN DE OPIUMTEELT.
"Nabestaanden van 8 vermoorde Afghanen (...), een adviseur van president Hamid Karzai en de leider van het Afghaanse onderzoeksteam zeiden dat de slachtoffers jonge jongens waren, die hun schapen en geiten lieten grazen buiten het dorp. Ze hadden het koud en zetten zich ter beschutting onder een steen. Ze staken een vuurtje aan om zich te verwarmen. Daar werden ze getroffen door NAVO-bommen. Safi toonde foto's van de slachtoffers op een persconferentie deze week: zwaar bebloede jongetjes en enkelen die misschien wat ouder waren. De vader van een van de vermoorde jongens, vertelde dat zijn zoon 12 jaar oud was en dat zijn 2 gedode neefjes nog jonger waren. (...)
Tot 10% van de buitenlandse hulp (ook de Belgische!) werd betaald als steekpenningen en komt in de zakken terecht van de warlords, de Taliban en functionarissen in Kaboel. Een Amerikaanse militaire studie heeft gevonden dat miljoenen dollars van de Amerikaanse belastingbetaler zijn doorgesluisd naar de Taliban opdat die de transporten voor de Amerikaanse troepen niet zouden aanvallen, zodat die hongerige soldaten niet van ontbering zouden omkomen. Hoe waanzinnig kan oorlog zijn als we geld geven aan de vijand die we worden verondersteld te bestrijden? (...)
Het is in de vluchtelingenkampen van Kaboel, in de meest beveiligde zone van het land met een constante NAVO-activiteit, waar ten minste 23 kinderen zijn doodgevroren sinds 15 januari 2012, aldus The New York Times, als gevolg van een gebrek aan eenvoudige items zoals dekens, warme kleding, voedsel en brandstof voor het verwarmen van de tenten en lemen hutten. (...) Binnen korte afstand van de vluchtelingenkampen, in Camp Phoenix net buiten Kaboel bijvoorbeeld, zijn er magazijnen die tot de nok zijn gevuld met dekens, slaapzakken, hapklare maaltijden en isolerend materiaal: de normale voorraden voor een bezetting van 100.000 soldaten. (...) De doodgevroren kinderen in de kampen zijn een oorlogsmisdaad waarvoor de bezettingstroepen verantwoordelijk zijn ingevolge de Conventie van Genève. (...)
De media en de politici, wapens van massamisleiding, hebben ons altijd verteld dat opium behoort tot de Taliban en dat de NAVO een oorlog voert tegen drugs en terreur. Toch blijft het een merkwaardig feit dat de opiumhandel in Zuid-Azië de afgelopen 5 decennia van oost naar west de oorlogen van de VS heeft gevolgd.
Onder het beleid van de Taliban-regering werd de opiumproductie in Afghanistan afgeremd. In september 1999 vaardigden de Taliban-autoriteiten een decreet uit, waarbij alle opiumtelers in Afghanistan de productie moesten verminderen met een derde. Een tweede decreet, uitgevaardigd in juli 2000, verplichtte de landbouwers om volledig te stoppen met de opiumteelt. Taliban-leider Mullah Omar bestempelde de drugshandel als 'onislamitisch'. Als gevolg daarvan was 2001 het slechtste jaar voor de wereldwijde opiumproductie in de periode tussen 1990 en 2007. In de jaren 1990 bedroeg de wereldwijde opiumproductie gemiddeld meer dan 4.000 ton. In 2001 was de opiumproductie gedaald tot minder dan 200 ton. Australië bijvoorbeeld kampte in 2001 met een heroïnetekort als gevolg van de Taliban-beslissing. Na 2002 steeg de Afghaanse opiumproductie tot ongekende hoogten. In 2007 was de productie van heroïne genoeg om de hele wereld te voorzien. In 2009 beschuldigde Thomas Schweich, coördinator voor drugsbestrijding en justitiële hervormingen in Afghanistan in het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, president Hamid Karzai van het belemmeren van de oorlog tegen drugs. Schweich beschuldigde ook het Pentagon van verzet tegen pogingen om strijdkrachten te krijgen die zouden helpen met de uitroeiing van opiumteelt.
De meest prominente van de verdachte drugsbaronnen was Ahmed Wali Karzai, de halfbroer van president Hamid Karzai. Ahmed Wali Karzai, werd vermoord op 12 juli 2011. In oktober 2009 onthulde The New York Times relaties tussen de CIA en Ahmed Wali Karzai. Volgens de krant kreeg de halfbroer van de Afghaanse president, die al enige tijd in verband werd gebracht met drugshandel, onder andere geld van de CIA voor de rekrutering van paramilitairen in het zuiden van het land. Ook zou hij opereren als contactpersoon tussen de Taliban en de CIA, en verhuurde hij een aantal huizen aan de dienst.
Enkele jaren geleden circuleerde de grap dat een heroïneproducent de onafhankelijkheid van zijn drugsverdeler had erkend. Het ging over Afghanistan, dat het eerste land was om de onafhankelijkheid van de Servische provincie Kosovo, die zich illegaal had afgescheiden, te erkennen. Kosovo is inmiddels uitgegroeid tot hét doorvoerland voor drugs die van Azië naar Europa komen: (...) 90% van alle drugs die Europa bereiken, wordt verscheept via Kosovo. (...)
Trouwfeesten en begrafenisplechtigheden bombarderen, drugsproductie doen heropleven, kinderen laten doodvriezen, de toekomst van de kinderen afnemen. Zoveel duizelingwekkende collateral damage werd gedurende de afgelopen 10 jaar toegebracht aan de Afghaanse burgers dat het een criminele daad is om steun te verlenen aan deze illegale oorlog. (...) Laten we het vanaf nu benoemen met zijn echte naam: genocide."
Tot 10% van de buitenlandse hulp (ook de Belgische!) werd betaald als steekpenningen en komt in de zakken terecht van de warlords, de Taliban en functionarissen in Kaboel. Een Amerikaanse militaire studie heeft gevonden dat miljoenen dollars van de Amerikaanse belastingbetaler zijn doorgesluisd naar de Taliban opdat die de transporten voor de Amerikaanse troepen niet zouden aanvallen, zodat die hongerige soldaten niet van ontbering zouden omkomen. Hoe waanzinnig kan oorlog zijn als we geld geven aan de vijand die we worden verondersteld te bestrijden? (...)
Het is in de vluchtelingenkampen van Kaboel, in de meest beveiligde zone van het land met een constante NAVO-activiteit, waar ten minste 23 kinderen zijn doodgevroren sinds 15 januari 2012, aldus The New York Times, als gevolg van een gebrek aan eenvoudige items zoals dekens, warme kleding, voedsel en brandstof voor het verwarmen van de tenten en lemen hutten. (...) Binnen korte afstand van de vluchtelingenkampen, in Camp Phoenix net buiten Kaboel bijvoorbeeld, zijn er magazijnen die tot de nok zijn gevuld met dekens, slaapzakken, hapklare maaltijden en isolerend materiaal: de normale voorraden voor een bezetting van 100.000 soldaten. (...) De doodgevroren kinderen in de kampen zijn een oorlogsmisdaad waarvoor de bezettingstroepen verantwoordelijk zijn ingevolge de Conventie van Genève. (...)
De media en de politici, wapens van massamisleiding, hebben ons altijd verteld dat opium behoort tot de Taliban en dat de NAVO een oorlog voert tegen drugs en terreur. Toch blijft het een merkwaardig feit dat de opiumhandel in Zuid-Azië de afgelopen 5 decennia van oost naar west de oorlogen van de VS heeft gevolgd.
Onder het beleid van de Taliban-regering werd de opiumproductie in Afghanistan afgeremd. In september 1999 vaardigden de Taliban-autoriteiten een decreet uit, waarbij alle opiumtelers in Afghanistan de productie moesten verminderen met een derde. Een tweede decreet, uitgevaardigd in juli 2000, verplichtte de landbouwers om volledig te stoppen met de opiumteelt. Taliban-leider Mullah Omar bestempelde de drugshandel als 'onislamitisch'. Als gevolg daarvan was 2001 het slechtste jaar voor de wereldwijde opiumproductie in de periode tussen 1990 en 2007. In de jaren 1990 bedroeg de wereldwijde opiumproductie gemiddeld meer dan 4.000 ton. In 2001 was de opiumproductie gedaald tot minder dan 200 ton. Australië bijvoorbeeld kampte in 2001 met een heroïnetekort als gevolg van de Taliban-beslissing. Na 2002 steeg de Afghaanse opiumproductie tot ongekende hoogten. In 2007 was de productie van heroïne genoeg om de hele wereld te voorzien. In 2009 beschuldigde Thomas Schweich, coördinator voor drugsbestrijding en justitiële hervormingen in Afghanistan in het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, president Hamid Karzai van het belemmeren van de oorlog tegen drugs. Schweich beschuldigde ook het Pentagon van verzet tegen pogingen om strijdkrachten te krijgen die zouden helpen met de uitroeiing van opiumteelt.
De meest prominente van de verdachte drugsbaronnen was Ahmed Wali Karzai, de halfbroer van president Hamid Karzai. Ahmed Wali Karzai, werd vermoord op 12 juli 2011. In oktober 2009 onthulde The New York Times relaties tussen de CIA en Ahmed Wali Karzai. Volgens de krant kreeg de halfbroer van de Afghaanse president, die al enige tijd in verband werd gebracht met drugshandel, onder andere geld van de CIA voor de rekrutering van paramilitairen in het zuiden van het land. Ook zou hij opereren als contactpersoon tussen de Taliban en de CIA, en verhuurde hij een aantal huizen aan de dienst.
Enkele jaren geleden circuleerde de grap dat een heroïneproducent de onafhankelijkheid van zijn drugsverdeler had erkend. Het ging over Afghanistan, dat het eerste land was om de onafhankelijkheid van de Servische provincie Kosovo, die zich illegaal had afgescheiden, te erkennen. Kosovo is inmiddels uitgegroeid tot hét doorvoerland voor drugs die van Azië naar Europa komen: (...) 90% van alle drugs die Europa bereiken, wordt verscheept via Kosovo. (...)
Trouwfeesten en begrafenisplechtigheden bombarderen, drugsproductie doen heropleven, kinderen laten doodvriezen, de toekomst van de kinderen afnemen. Zoveel duizelingwekkende collateral damage werd gedurende de afgelopen 10 jaar toegebracht aan de Afghaanse burgers dat het een criminele daad is om steun te verlenen aan deze illegale oorlog. (...) Laten we het vanaf nu benoemen met zijn echte naam: genocide."
WONDERBAARLIJKE GENEZING TE REYKJAVIK.
"Drie jaar geleden zag het er nog bijzonder slecht uit voor IJsland. (...) IJsland was erg kwetsbaar gebleken omdat de economie op een overdosis krediet was gebouwd. De bevolking had zich tot over de oren in de schulden gestoken om huizen, auto's en buitenlandse reizen te betalen. Het land ging gebukt onder een schuld die 2,5 keer zo groot was als zijn hele economie. De IJslandse kredietzeepbel spatte in 2008 uiteen toen de 3 grootste banken in een paar maanden tijd over de kop gingen en genationaliseerd moesten worden. Door de financiële crisis verloor de IJslandse kroon de helft van zijn waarde. Omdat veel hypotheken in euro's of dollars waren afgesloten, zag menig huizenbezitter zijn schuld verdubbelen. (...) De groei zal dit en volgend jaar 2 tot 2,5% bedragen. We verwachten dat de overheidsschuld dit jaar zal gaan dalen. Door de onorthodoxe manier waarop IJsland de crisis heeft aangepakt, is het land erin geslaagd zijn kredietwaardigheid te behouden ondanks nooit geziene financiële spanningen.
Wie (...) afgelopen zomer IJsland bezocht, kreeg niet de indruk dat het land in moeilijkheden verkeerde. De restaurants zaten vol, grote terreinwagens vulden de parkeerterreinen, van bedelaars was geen sprake, de bevolking leek niet bepaald aan wanhoop ten prooi. Aan het prestigieuze en peperdure concertgebouw, dat vlakbij de haven van Reykjavik verrees, werd gewoon doorgebouwd alsof er nooit iets gebeurd was. (...) De grote en machtige eurozone doet het nu slechter dan dwergje IJsland.
De razendsnelle herrijzenis van IJsland roept inderdaad vragen op. Hoe zijn de IJslanders erin geslaagd de crisis in 3 jaar achter zich te laten, terwijl het bij de Grieken van kwaad naar erger gaat? (...) Heel wat bankbedienden en ambtenaren verloren hun baan. (...) De ambtenarensalarissen ontsnapten niet aan de bezuinigingswoede van de overheid. Sommigen gingen er meer dan 20% op achteruit. Ook de belastingen zijn verhoogd (...). Maar de bezuinigingen zijn niet zo ingrijpend geweest als in Griekenland (...).
Heel belangrijk in de IJslandse aanpak van de crisis was ook de beslissing om een streep te trekken door heel wat schulden. De IJslandse overheid nationaliseerde de 3 banken en startte een programma waarbij huiseigenaars hun onbetaalbare hypotheken konden terugbrengen tot draaglijke proporties. Alle hypotheekschuld die 110% van de waarde van het huis overtrof, werd kwijtgescholden. Bovendien zorgde een uitspraak van het hooggerechtshof ervoor dat schulden in buitenlandse valuta illegaal werden verklaard, zodat de IJslanders niet langer opdraaiden voor de extra lasten die het gevolg waren van de val van de IJslandse kroon. Meer dan een kwart van de IJslanders maakte gebruik van de schuldkwijtscheldingen.
Economen noemen het een schoolvoorbeeld van financiële crisisbestrijding. Op elk moment heeft IJsland de noden van de bevolking voorrang gegeven op die van de markten. (...) Maar wie droeg de schade dan wel? Grotendeels buitenlandse schuldeisers, zoals Duitse banken (...). Maar ook huiseigenaars zijn in sommige gevallen hun investering grotendeels kwijt. Doordat IJsland zo'n klein land is, droegen vooral buitenlandse schuldeisers het risico van de kredietzeepbel. Daar kunnen de Nederlandse en Britse Icesavespaarders over meespreken. Zij zagen hun spaargeld door het faillissement van moedermaatschappij Landsbanki in rook opgaan. De overheden van beide landen grepen in en claimen nu miljarden van IJsland. De kwestie is nog altijd niet opgelost.
Een systeem van kapitaalcontroles (het aan banden leggen van grensoverschrijdende geldstromen) voorkwam dat buitenlandse investeerders hun geld op grote schaal terugeisten. Daardoor kan zo'n 3 tot 4 miljard dollar aan buitenlandse investeringen het land niet verlaten (...). De kapitaalcontroles zullen nog lange tijd moeten worden gehandhaafd om te voorkomen dat het prille economische herstel in de kiem wordt gesmoord. Dat soort maatregelen is onmogelijk in Griekenland, dat deel uitmaakt van de eurozone. De Grieken kunnen hun munt en hun banken dus niet beschermen door, zoals de IJslanders hebben gedaan, kapitaalcontroles in te voeren."
Wie (...) afgelopen zomer IJsland bezocht, kreeg niet de indruk dat het land in moeilijkheden verkeerde. De restaurants zaten vol, grote terreinwagens vulden de parkeerterreinen, van bedelaars was geen sprake, de bevolking leek niet bepaald aan wanhoop ten prooi. Aan het prestigieuze en peperdure concertgebouw, dat vlakbij de haven van Reykjavik verrees, werd gewoon doorgebouwd alsof er nooit iets gebeurd was. (...) De grote en machtige eurozone doet het nu slechter dan dwergje IJsland.
De razendsnelle herrijzenis van IJsland roept inderdaad vragen op. Hoe zijn de IJslanders erin geslaagd de crisis in 3 jaar achter zich te laten, terwijl het bij de Grieken van kwaad naar erger gaat? (...) Heel wat bankbedienden en ambtenaren verloren hun baan. (...) De ambtenarensalarissen ontsnapten niet aan de bezuinigingswoede van de overheid. Sommigen gingen er meer dan 20% op achteruit. Ook de belastingen zijn verhoogd (...). Maar de bezuinigingen zijn niet zo ingrijpend geweest als in Griekenland (...).
Heel belangrijk in de IJslandse aanpak van de crisis was ook de beslissing om een streep te trekken door heel wat schulden. De IJslandse overheid nationaliseerde de 3 banken en startte een programma waarbij huiseigenaars hun onbetaalbare hypotheken konden terugbrengen tot draaglijke proporties. Alle hypotheekschuld die 110% van de waarde van het huis overtrof, werd kwijtgescholden. Bovendien zorgde een uitspraak van het hooggerechtshof ervoor dat schulden in buitenlandse valuta illegaal werden verklaard, zodat de IJslanders niet langer opdraaiden voor de extra lasten die het gevolg waren van de val van de IJslandse kroon. Meer dan een kwart van de IJslanders maakte gebruik van de schuldkwijtscheldingen.
Economen noemen het een schoolvoorbeeld van financiële crisisbestrijding. Op elk moment heeft IJsland de noden van de bevolking voorrang gegeven op die van de markten. (...) Maar wie droeg de schade dan wel? Grotendeels buitenlandse schuldeisers, zoals Duitse banken (...). Maar ook huiseigenaars zijn in sommige gevallen hun investering grotendeels kwijt. Doordat IJsland zo'n klein land is, droegen vooral buitenlandse schuldeisers het risico van de kredietzeepbel. Daar kunnen de Nederlandse en Britse Icesavespaarders over meespreken. Zij zagen hun spaargeld door het faillissement van moedermaatschappij Landsbanki in rook opgaan. De overheden van beide landen grepen in en claimen nu miljarden van IJsland. De kwestie is nog altijd niet opgelost.
Een systeem van kapitaalcontroles (het aan banden leggen van grensoverschrijdende geldstromen) voorkwam dat buitenlandse investeerders hun geld op grote schaal terugeisten. Daardoor kan zo'n 3 tot 4 miljard dollar aan buitenlandse investeringen het land niet verlaten (...). De kapitaalcontroles zullen nog lange tijd moeten worden gehandhaafd om te voorkomen dat het prille economische herstel in de kiem wordt gesmoord. Dat soort maatregelen is onmogelijk in Griekenland, dat deel uitmaakt van de eurozone. De Grieken kunnen hun munt en hun banken dus niet beschermen door, zoals de IJslanders hebben gedaan, kapitaalcontroles in te voeren."
DE DUITSE INNAME VAN EUROPA.
"Benoemingen op sleutelposten zijn klassiekers geworden van de Europese diplomatie en beantwoorden aan de vaak ongeschreven wetten die de basis van elke organisatie vormen: een Pool hier, een Fransman daar, een Belg ginds, ... Er hoort een evenwicht te zijn tussen noord en zuid en tussen de grote landen en de kleine landen. De voorbije maanden is dat evenwicht echter volledig verstoord in het voordeel van [Duitsland]."
http://www.express.be/business/nl/economy/de-duitse-inname-van-europa/162442.htm
http://www.express.be/business/nl/economy/de-duitse-inname-van-europa/162442.htm
ALAIN SORAL ON TRADITIONAL FRENCH PRODUCTS.
"To conclude this anthology of scams on labels [of our traditional products], here is a mail from a Belgian reader: 'Hello Sir, I am not an environmentalist, but I am questionning myself. Recently, I had a recipe to make and in order to do so I took the mince meat needed in Delhaize (Belgium). It is only when I took it out of the fridge that I was astounded by the label. This pig, which gave its body to food, had travelled an unbelievable distance Alive. Have a look at the label and see for yourself. Birth: Canada, husbandry: Australia, slaughter: Belgium, cutting: somewhere else in Belgium … Between Canada and Australia, there is more or less 17 000 km and nearly the same between Australia and Belgium. If I had to do the same with my FIAT, I would need 1500 litres of fuel at around 1 euro per litre and that would cost me 1500 euros. However the price of this meat is quite normal. I do not know why but I do feel like I am eating fuel rather than a pig! I insist on the fact that we do have producers here and that the basis of ecology is to save energy, and not to make the animals, which are destined to our plates, travel around the planet. In conclusion, look carefully at the labels when you buy products in supermarkets, there is good reason to be surprised'."
http://frenchdissidents.wordpress.com/2012/02/21/alain-soral-on-traditional-french-products/
http://frenchdissidents.wordpress.com/2012/02/21/alain-soral-on-traditional-french-products/
JOODS ACTUEEL ZUIGT BESCHULDIGINGEN VAN ANTISEMITISME UIT DE DUIM.
"Op 14 februari nam Joods Actueel DeWereldMorgen.be in het vizier. In een artikel wordt beweerd dat de redactie van DeWereldMorgen.be 'ongehinderd anti-Joodse commentaren toelaat'. Er werd klacht neergelegd bij het Centrum voor Gelijkheid van Kansen, maar daar schoten ze – aldus Joods Actueel – pas in actie toen minister Joke Schauvliege er zich half januari ging mee moeien. Het Centrum zou toen besloten hebben dat één bepaalde commentaar niet door de beugel kon. De redactie zou daar toen van op de hoogte gebracht zijn, waarna de commentaar verwijderd werd. Joods Actueel baseert zich naar eigen zeggen op mailverkeer tussen het Centrum en het kabinet. Het klinkt overtuigend, alleen heeft Joods Actueel het verhaal uit de duim gezogen. Zo blijkt toch nadat we alle betrokken partijen aan de telefoon kregen. (...)
Roth vindt het niet nodig om in te gaan op de inhoud van het blogartikel van Eric Hulsens, maar begint meteen over vermeende vriendschapsbanden met bepaalde personen. Roth vindt het niet kunnen dat er ergens kritiek verschijnt (...) en doet daarom meteen een persoonlijke aanval op de auteur. Het gaat Roth en Joods Actueel dus niet om antisemitisme (anders zou Roth wel ingaan op de inhoud van het artikel). Het gaat er in dit geval om nieuwssites en organisaties die soms al eens een mening verspreiden waar Joods Actueel het niet mee eens is, schade toe te brengen.
Dat blijkt trouwens ook uit het feit dat Joods Actueel nooit contact met ons opnam. Als Joods Actueel zou vinden dat onze aanpak van de commentaarfunctie problemen oplevert, dan hadden ze dat ook met ons kunnen bespreken. Wij hebben daar nooit enig signaal over ontvangen."
Roth vindt het niet nodig om in te gaan op de inhoud van het blogartikel van Eric Hulsens, maar begint meteen over vermeende vriendschapsbanden met bepaalde personen. Roth vindt het niet kunnen dat er ergens kritiek verschijnt (...) en doet daarom meteen een persoonlijke aanval op de auteur. Het gaat Roth en Joods Actueel dus niet om antisemitisme (anders zou Roth wel ingaan op de inhoud van het artikel). Het gaat er in dit geval om nieuwssites en organisaties die soms al eens een mening verspreiden waar Joods Actueel het niet mee eens is, schade toe te brengen.
Dat blijkt trouwens ook uit het feit dat Joods Actueel nooit contact met ons opnam. Als Joods Actueel zou vinden dat onze aanpak van de commentaarfunctie problemen oplevert, dan hadden ze dat ook met ons kunnen bespreken. Wij hebben daar nooit enig signaal over ontvangen."
ENIGE DUIDING BIJ DE AANVAL OP DEWERELDMORGEN DOOR JOODS ACTUEEL.
"Rudi Roth is één van de zogenaamde mediawatchers van Joods Actueel en een actief baasje. Zo diende hij bij de Vlaamse Regulator voor de Media in maart 2010 klacht in tegen de Teletekst-berichtgeving van de VRT. Hij fulmineerde tegen PS-voorzitter en huidig premier Elio Di Rupo als die het optreden van Israël tijdens de Gazaoorlog bekritiseerde. Hij ging persoonlijk een debat over Palestina op de Gentse Feesten in 2008 verstoren, en zette zich ook in voor zijn mede-Israëllobbyist prof. Marc Cogen als die zijn vak Internationaal Recht aan de Gentse universiteit moest opgeven wegens al te partijdige politieke standpunten tijdens zijn lessen. Hij diende ook klacht in tegen Kif Kif wegens antisemitisme en schreef eigenhandig ministers aan om de subsidies van Kif Kif te laten intrekken. Dat deed hij ook bij de Koning Boudewijnstichting en bij Triodos Bank. (...)
Roth is lid van Savasorda, een collectief pseudoniem van een deel van de redactie van Joods Actueel. De naam Savasorda verwijst volgens hen naar Abraham bar Hiyya, wiens bijnaam dit was. Abraham bar Hiyya was inderdaad een Joods-Andalusisch geleerde uit de elfde eeuw die tevens voor het regime werkte als chef van de politie. Savasorda is namelijk de Ladino-verbastering van zijn Arabische titel, Sahib al Shorta, commissaris van politie. En dat is wat Savasorda nu doet: gedachtepolitie spelen tegen al wie het niet met hen eens is. (...)
En nu trekt Rudi Roth ten aanval tegen DeWereldMorgen.be via het kabinet-Schauvliege met zijn bekende taktiek: de argumenten zijn onbelangrijk, direct doorstoten naar wie de macht heeft en dan liegen en nog eens liegen. Er zal wel iets van blijven hangen, is zijn motto."
Roth is lid van Savasorda, een collectief pseudoniem van een deel van de redactie van Joods Actueel. De naam Savasorda verwijst volgens hen naar Abraham bar Hiyya, wiens bijnaam dit was. Abraham bar Hiyya was inderdaad een Joods-Andalusisch geleerde uit de elfde eeuw die tevens voor het regime werkte als chef van de politie. Savasorda is namelijk de Ladino-verbastering van zijn Arabische titel, Sahib al Shorta, commissaris van politie. En dat is wat Savasorda nu doet: gedachtepolitie spelen tegen al wie het niet met hen eens is. (...)
En nu trekt Rudi Roth ten aanval tegen DeWereldMorgen.be via het kabinet-Schauvliege met zijn bekende taktiek: de argumenten zijn onbelangrijk, direct doorstoten naar wie de macht heeft en dan liegen en nog eens liegen. Er zal wel iets van blijven hangen, is zijn motto."
EUROPEAN HERITAGE IN BRAZIL.
VENEZUELA: CAPRILES, LE CANDIDAT DE DROITE FACE A CHAVEZ.
"Henrique Capriles Radonski, l'homme qui, en avril 2002, en plein coup d'Etat contre le président Hugo Chávez, a dirigé l'attaque menée par des terroristes cubains et vénézuéliens contre l'ambassade de Cuba et que Wikileaks a révélé être un collaborateur de l'ambassade nord-américaine à Caracas, se présentera face à Hugo Chávez aux élections présidentielles. (...)
[Capriles Radonski] est né le 11 juillet 1972, à Caracas, au sein d'une des familles les plus privilégiées du Venezuela. D'origine russo-polonaise juive, sa mère, Mónica Cristina Radonski Bochenek, est propriétaire d'un célèbre complexe de cinémas. En ce qui concerne le père du nouveau candidat, Henrique Capriles García, il est issu d’une famille juive hollandaise de Curaçao. Les 2 familles ont des intérêts dans les moyens de communications, dans diverses industries, dans des entreprises de services ainsi que dans le secteur immobilier. Capriles a suivi des études à la (...) Universidad Católica Andrés Bello (UCAB) de Caracas [et à] l'université Columbia de New York.
Le nom de Capriles apparaît dans des archives du Département d'État publiées par Wikileaks concernant l'opération menée contre l'ambassade cubaine de Caracas ainsi que l'assassinat du procureur Danilo Anderson. Les documents révèlent une complaisance manifeste de l'ambassade américaine à Caracas envers [Capriles Radonski]. Partout, les références à son rôle dans l'attaque de l'ambassade cubaine et dans d'autres activités illégales y ont été censurées. A travers ces rapports, l'ambassade reconnaît implicitement non seulement que Capriles, aujourd'hui gouverneur de l'État de Miranda, coopère avec elle, mais aussi que les très nombreux paragraphes tombés sous le coup des censeurs de Washington portaient sur des activités de collaboration inavouables.
Le 12 avril 2002, aux heures les plus tendues du coup d'État, l'ambassade de Cuba a été attaquée par un groupe de manifestants (...). Les manifestants ont coupé l'approvisionnement en électricité et en eau du bâtiment, détruit les véhicules des diplomates et encerclé l'ambassade pour empêcher tout fonctionnaire de sortir. Capriles a été filmé par des télévisions vénézuéliennes. On peut le voir monter un escalier, sauter par-dessus le mur de l'ambassade pour entrer et menacer l'ambassadeur, Germán Sánchez Otero, de redoubler de violence si celui-ci ne consentait pas à livrer les fonctionnaires vénézuéliens que Capriles croyait cachés dans le bâtiment. (...)
Le 16 mars 2004, après de longues tergiversations inspirées par la droite sur les circonstances de l'attaque, le procureur Anderson, chargé du dossier de plus de 400 personnes suspectées d'avoir participé au coup d'État d'avril 2002, délivre un mandat d'arrêt à l'encontre de Capriles, l'accusant de violation des principes fondamentaux du droit international, de violation de propriété privée et d'abus de pouvoir. Alors que se tiennent les procès, Capriles reste en détention jusqu'en septembre. Le 18 novembre, le jeune procureur Anderson est tué dans l'explosion de son véhicule, provoquée par une bombe faite de plastic C-4 et d'un aimant d'une grande puissance, un dispositif que les terroristes cubano-américains utilisent fréquemment. (...)
En 2000, Henrique Capriles Radonski a fondé, avec Leopoldo López, le parti Primero Justicia. Cette formation politique a été conçue grâce au fonds et aux conseils reçus de l'USAID, par le biais du National Endowment for Democracy (NED) et de l'International Republican Institute (IRI); des experts du Parti républicain des Etats-Unis ont même été mis à disposition pour concevoir la plateforme politique ainsi que la stratégie de communication. Cette année, au prétexte de soutenir la démocratie, l'USAID a déjà promis une 'donation' de 5 millions de dollars à la droite vénézuélienne. Annoncée à Miami par Mark Feierstein, le chef de l'agence gouvernementale américaine pour l'Amérique latine, cette mesure constitue une violation de la loi de défense de la souveraineté politique et de l'autodétermination nationale, laquelle interdit depuis fin 2010 le financement extérieur des partis politiques vénézuéliens."
[Capriles Radonski] est né le 11 juillet 1972, à Caracas, au sein d'une des familles les plus privilégiées du Venezuela. D'origine russo-polonaise juive, sa mère, Mónica Cristina Radonski Bochenek, est propriétaire d'un célèbre complexe de cinémas. En ce qui concerne le père du nouveau candidat, Henrique Capriles García, il est issu d’une famille juive hollandaise de Curaçao. Les 2 familles ont des intérêts dans les moyens de communications, dans diverses industries, dans des entreprises de services ainsi que dans le secteur immobilier. Capriles a suivi des études à la (...) Universidad Católica Andrés Bello (UCAB) de Caracas [et à] l'université Columbia de New York.
Le nom de Capriles apparaît dans des archives du Département d'État publiées par Wikileaks concernant l'opération menée contre l'ambassade cubaine de Caracas ainsi que l'assassinat du procureur Danilo Anderson. Les documents révèlent une complaisance manifeste de l'ambassade américaine à Caracas envers [Capriles Radonski]. Partout, les références à son rôle dans l'attaque de l'ambassade cubaine et dans d'autres activités illégales y ont été censurées. A travers ces rapports, l'ambassade reconnaît implicitement non seulement que Capriles, aujourd'hui gouverneur de l'État de Miranda, coopère avec elle, mais aussi que les très nombreux paragraphes tombés sous le coup des censeurs de Washington portaient sur des activités de collaboration inavouables.
Le 12 avril 2002, aux heures les plus tendues du coup d'État, l'ambassade de Cuba a été attaquée par un groupe de manifestants (...). Les manifestants ont coupé l'approvisionnement en électricité et en eau du bâtiment, détruit les véhicules des diplomates et encerclé l'ambassade pour empêcher tout fonctionnaire de sortir. Capriles a été filmé par des télévisions vénézuéliennes. On peut le voir monter un escalier, sauter par-dessus le mur de l'ambassade pour entrer et menacer l'ambassadeur, Germán Sánchez Otero, de redoubler de violence si celui-ci ne consentait pas à livrer les fonctionnaires vénézuéliens que Capriles croyait cachés dans le bâtiment. (...)
Le 16 mars 2004, après de longues tergiversations inspirées par la droite sur les circonstances de l'attaque, le procureur Anderson, chargé du dossier de plus de 400 personnes suspectées d'avoir participé au coup d'État d'avril 2002, délivre un mandat d'arrêt à l'encontre de Capriles, l'accusant de violation des principes fondamentaux du droit international, de violation de propriété privée et d'abus de pouvoir. Alors que se tiennent les procès, Capriles reste en détention jusqu'en septembre. Le 18 novembre, le jeune procureur Anderson est tué dans l'explosion de son véhicule, provoquée par une bombe faite de plastic C-4 et d'un aimant d'une grande puissance, un dispositif que les terroristes cubano-américains utilisent fréquemment. (...)
En 2000, Henrique Capriles Radonski a fondé, avec Leopoldo López, le parti Primero Justicia. Cette formation politique a été conçue grâce au fonds et aux conseils reçus de l'USAID, par le biais du National Endowment for Democracy (NED) et de l'International Republican Institute (IRI); des experts du Parti républicain des Etats-Unis ont même été mis à disposition pour concevoir la plateforme politique ainsi que la stratégie de communication. Cette année, au prétexte de soutenir la démocratie, l'USAID a déjà promis une 'donation' de 5 millions de dollars à la droite vénézuélienne. Annoncée à Miami par Mark Feierstein, le chef de l'agence gouvernementale américaine pour l'Amérique latine, cette mesure constitue une violation de la loi de défense de la souveraineté politique et de l'autodétermination nationale, laquelle interdit depuis fin 2010 le financement extérieur des partis politiques vénézuéliens."
QUI EST VRAIMENT LE FUTUR ADVERSAIRE DE CHAVEZ?
"Henrique Capriles Radonsky (...) n´a jamais approuvé la gestion sociale de Chavez, sauf très récemment avec des messages ambigus. Pur produit de l’élite, il a été mis en selle par le grand capital dès le début de son parcours politique. Il a été un des principaux acteurs du coup d´Etat manqué en avril 2002 contre Chavez. (...)
Les Etats-Unis jouent, ont joué et continueront à jouer un rôle omniprésent dans la politique vénézuélienne. Avec un seul but : éliminer Chavez et le remplacer par un gouvernement aligné sur les intérêts de Washington. Ils ne tentent même plus de dissimuler leur puissant appui économique à l’opposition. (...)
Capriles n’a absolument aucune chance de gagner dans les urnes face à Chavez. Aux prochaines élections, Capriles sera une simple image. Le véritable adversaire de Chavez, c’est Washington et les pays alignés sur Washington.
Donc, les élections se joueront sur des manipulations médiatiques ou même sur des actions de déstabilisation directe qui ont déjà commencé. Là est le danger. Mais le peuple mesure bien l’enjeu et le risque de retourner vers le passé: une minorité qui se remplit les poches tandis que la population subit la pauvreté."
http://www.michelcollon.info/Qui-est-vraiment-le-futur.html
Les Etats-Unis jouent, ont joué et continueront à jouer un rôle omniprésent dans la politique vénézuélienne. Avec un seul but : éliminer Chavez et le remplacer par un gouvernement aligné sur les intérêts de Washington. Ils ne tentent même plus de dissimuler leur puissant appui économique à l’opposition. (...)
Capriles n’a absolument aucune chance de gagner dans les urnes face à Chavez. Aux prochaines élections, Capriles sera une simple image. Le véritable adversaire de Chavez, c’est Washington et les pays alignés sur Washington.
Donc, les élections se joueront sur des manipulations médiatiques ou même sur des actions de déstabilisation directe qui ont déjà commencé. Là est le danger. Mais le peuple mesure bien l’enjeu et le risque de retourner vers le passé: une minorité qui se remplit les poches tandis que la population subit la pauvreté."
http://www.michelcollon.info/Qui-est-vraiment-le-futur.html
SERBOPHOBIA: HOW HOLLYWOOD HELPS PUSH PROPAGANDA.
"The international media and large film production companies have been on an ANTI-SERB campaign for years. It is a totally one-sided smear campaign to help justify intervention in their affairs! This is one reason that Serbophobia is thriving today."
http://serbiathroughamericaneyes.wordpress.com/2012/02/19/serbophobia-how-hollywood-helps-push-propaganda/
http://serbiathroughamericaneyes.wordpress.com/2012/02/19/serbophobia-how-hollywood-helps-push-propaganda/
12:28 Publié dans Actualité, Affaires européennes | Lien permanent | Commentaires (0) | Tags : presse, médias, journaux, politique internationale, europe, affaires européennes, actualité, pays-bas, flandre | | del.icio.us | | Digg | Facebook
Les commentaires sont fermés.