Het oude rechts heeft de slag om de samenleving verloren. Het is zo volledig door links verdreven dat tegenwoordig bijna iedereen, bewust of onbewust, meegaat in het linkse dogma van de gelijkheid. En dan meer en meer de gelijkheid van uitkomsten. Ieder verschil in macht en middelen wordt door de bien pensants als een ondraaglijk gevolg van onderdrukking gezien. En de grote boeman, de rechtgeaarde blanke man, heeft de plicht zijn “privileges” te onderkennen en zijn thuisland te delen met de onuitputtelijke stroom zielige bruine mensen van over de hele wereld. Zo doet hij boete voor de zondes en successen van zijn voorvaderen tot hij opgaat in de grote smeltkroes.Veel van dit “progressieve” denken wordt uitgewerkt op Amerikaanse universiteiten, in bloedserieuze richtingen als gender studies, en gefinancierd door het grote geld. Groepen klagende minderheden en paarsharige feministen uit welgestelde families schreeuwen als giftige sneeuwvlokjes ieder tegengeluid weg en eisen dat hun hele campus een safe space wordt waar ze niet ge-triggered kunnen worden. De overheid, media en grote bedrijven zijn op hun hand en houden zich koste wat kost aan het Narrative, het grote Verhaal van Onderdrukking en Ongelijkheid. De rest van het Westen neemt de hele retoriek letterlijk over – vandaar dat in Nederland bijvoorbeeld het woord blank steeds vaker door wit wordt vervangen.
Maar het zijn ook de Verenigde Staten waar de laatste jaren een nieuwe, onverschrokken vorm van rechts is verrezen: de alt-right, kort voor alternative right.
Dit alt-rechts, om het gelijk maar te vertalen, is een losse, maar doelgerichte vereniging van onder meer (blank) nationalisme, traditionalisme, (paleo)conservatisme en identitarisme onder één vlag. Een wezenlijk kenmerk is de volledige minachting en verwerping van de gevestigde orde, wiens globalistische progressivisme wordt begrepen als onversneden anti-blank. Zonder blikken of blozen streeft alt-rechts naar het vervangen van deze orde en behartigt het de eigen etnische belangen: het veiligstellen van een toekomst voor Westerse, blanke beschaving en volken in eigen, homogene landen. Hierover wordt niet onderhandeld. Ander speerpunten zijn rasrealisme en traditionele samenlevingsvormen, maar ook flinke kritiek op de sociaal-culturele activiteiten, overmatige invloed en vriendjespolitiek van joden in het Westen.
Hoewel alt-rechts al enkele jaren bestaat is het pas sinds vorig jaar (eind 2015) doorgebroken. Een belangrijke katalysator is de presidentiële kandidatuur van Donald Trump, die als een sloopbal onbekommerd linkse taboes doorbreekt en de zorgen van blanke Amerikanen bespreekbaar maakt. Trump is voor deze beweging echter niet een idool of verlosser, maar een middel: de man die slechts de deur opent naar het herstel van Westerse, blanke beschaving en volken.
De doorbraak van alt-rechts zal echter vooral komen doordat de werkelijkheid steeds moeilijker te ontkennen wordt. Door de rap opeenvolgende gebeurtenissen en ontwikkelingen in de wereld, zoals de groeiende multiculturele “verrijking” en de migranteninvasie in Europa, ontwaken mensen bij bosjes uit de “progressieve”, linkse droom. Ze hebben zoals dat heet de rode pil geslikt, een verwijzing naar de film The Matrix. “Welcome to the real world.”
De kracht van alt-rechts ligt in zijn sarrende, grappende houding en handelwijze – niet zuur en pessimistisch, maar juist genietend van de strijd. In tegenstelling tot “fatsoenlijk” rechts weigert het te spelen volgens de spelregels van links en heeft het een immuniteit opgebouwd tegen diens holle retoriek. Het is vooral actief op internet, in het bijzonder op Twitter en Facebook, waar het ontwaakte mensen opvangt en iedereen die de missie in de weg staat genadeloos hoont en bevecht, onder meer met treffende, provocerende memes. Hierin is de groene kikker Pepe vaak de ster.
Het zijn niet alleen uitgesproken “progressieven” die het bij alt-rechtse acties moeten ontgelden. De eerste doelwitten waren en zijn juist de zelfverklaarde “conservatieven” die niets weten te conserveren en vandaag de dag nauwelijks meer van de “progressieven” te onderscheiden zijn. Overal worden ze door alt-rechts opgejaagd en belachelijk gemaakt, steevast met de spotnaam cuckservative. Het woord cuck is kort voor cuckold en verwijst naar een bedrogen echtgenoot die andermans kinderen opvoedt: koekoeksjongen. De vergelijking wordt zo gemaakt met de grote, zelfverslaande ontvankelijkheid die dergelijke “conservatieven” hebben voor niet-Westerse immigratie, “kleurenblindheid” en abstracte, universele waarden.
Een van de grondleggers en bekendste gezichten van de alt-rechtse beweging is Richard B. Spencer, een representatieve intellectueel van eind dertig. Hij is naast voorzitter van het National Policy Institute ook de oprichter en eindredacteur van Radix Journal. Andere vlaggenschepen zijn Counter-Currents van Greg Johnson en de schalkse website The Right Stuff. Maar de leukste manier om kennis te maken met alt-rechts zijn misschien wel de speelse en slimme videocommentaren van YouTuber RamZPaul.
Alt-rechts trekt zich zoals gezegd weinig aan van de retoriek en de hopeloos gekleurde journalistiek van de gevestigde orde. Het groeit razendsnel, in het hele Westen, en is meer en meer ook buiten het web actief aan het netwerken. Als er één beweging is die de kracht heeft om als tegencultuur de hegemonie van links te doorbreken en de belegerde Westerse, blanke beschaving en volken werkelijk te steunen, dan is het deze wel.
* * *
Thema-avonden
Elke maand organiseert Erkenbrand een thema-avond waar schrijvers en lezers van Erkenbrand elkaar kunnen ontmoeten. We streven naar een discussie op niveau en naar gezelligheid. In het menu vind je het onderdeel "Thema-avonden", waar je informatie kunt vinden over de komende bijeenkomst. Je kunt je aanmelden via het contactformulier in de rechter kolom, of door een berichtje naar onderstaand E-mailadres. De toegang is gratis.erkenbrand@protonmail.com
del.icio.us
Digg
Facebook