Een aantal woorden en begrippen waarmee u dit jaar geconfronteerd zal worden

Een aantal woorden en begrippen waarmee u dit jaar geconfronteerd zal worden

 

Francis Van den Eynde

Ex: Nieuwsbrief Knooppunt Delta, nr. 145, Februari 2020

Het leidt geen twijfel dat u ook dit jaar overspoeld zal worden door de politiek correcte “new speak”  die ons langs alle mogelijke kanalen door de heersende ideologie zal opgedrongen worden. Dat jargon zal zoals altijd bestaan uit een aantal woorden en begrippen waarvan sommigen al een tijdje in gebruik zijn, andere pas recent ontstaan zijn en een aantal andere in de komende maanden nog zullen uitgevonden worden. Maar wat er ook van zij: begrijpen wat er precies mee bedoeld wordt, kan best van pas komen. We vonden het dan ook nodig u er nu al enkele voor te stellen. Dit gebeurt in alfabetische volgorde en uiteraard worden ze stuk voor stuk van een summiere uitleg voorzien.

 

Allochtoon: een term die al een tijdje meegaat en waarop stilaan sleet komt. Ondertussen mag hij wel beschouwd worden als het voorlopig einde van een lange evolutie die bij ‘vreemdeling’ startte. Die ‘vreemdeling’ werd na een tijdje een ‘gastarbeider’, daarna een ‘migrant’, een ‘mede-Vlaming’, dan iemand uit een ‘etnisch culturele minderheid’ en is dus nu voorlopig een ‘allochtoon’. Want vermits al die benamingen na een tijdje vervangen werden omdat ze mogelijkerwijze ‘pejoratief’ konden overkomen, is er geen reden om te denken dat dit uiteindelijk ook voor’ allochtoon’ niet het geval zou zijn. In Gent is het al zover, vermits die term verbannen werd uit de woordenschat van de stedelijke administratie. Het woord werd zelfs door burgemeester in het Baudelopark officieel begraven. Het stadsbestuur  heeft het vervangen door  ‘Gentse Turk’, ‘Gentse Noord-Afrikaan’, enz. Het vergat echter mede te delen of het woord ‘allochtoon’ toch nog gebruikt wordt wanneer het mensen betreft die niet in Gent wonen. Maar gezien de universele roeping van het huidig bestuurscollege van de Arteveldestad zal hieraan wel binnenkort een mouw worden gepast.

Antipolitiek: Een woord dat plots ontstond na de verrassende verkiezingsoverwinning van het VB op 24 november 1991. Niemand wist van waar het kwam of wie het had uitgevonden, maar in de eerste jaren na  “zwarte zondag” (ook new speak) werd er zowel  in de politiek als in de media veelvuldig gebruik van gemaakt. Daarna geraakte het stilaan onder de radar. De laatste tijd duikt het echter regelmatig weer op. Als u zou denken dat het woord betrekking heeft op mensen die met politiek niets willen te maken hebben, bent u volledig verkeerd. Antipolitiek is een terminologie die voorbehouden is voor mensen die een politieke mening huldigen die afwijkt van deze van de heersende ideologie, dit met de bedoeling ze uit het democratisch debat te bannen. In kerkelijke termen zouden ze ketters zijn.

Belgische djihadist: er is geen ontkomen aan, een radicale moslim die vanuit ons land vertrokken is om in Syrië of Irak aan de kant van IS te gaan vechten, mag alleen zo genoemd worden. Van zijn oorspronkelijke nationaliteit mag absoluut geen gewag worden gemaakt. Of hij de Belgische nationaliteit verkregen heeft of niet, is ook van geen enkel belang. Hij is van hier vertrokken en dus is hij Belg en uiteraard nooit een allochtoon.

Burgerbeweging: gewone burgers die spontaan samen een politieke agenda op stellen en hiermee het stelsel van de politieke partijen willen vervangen. Er zijn nogal wat mensen waaronder een aantal journalisten die, vaststellend dat de politieke partijen de huidige crisis niet aan kunnen, erop rekenen dat burgerbewegingen hierin wel zullen slagen. Ze zien hierbij over het hoofd dat van zodra die bewegingen aan verkiezingen zullen deelnemen, ze niets anders zullen zijn dan partijen zoals alle anderen.

Child free: dit epitheton definieert mensen uit Europa die bewust kinderloos willen blijven omdat… de overbevolking van de Derde Wereld een ernstige bedreiging voor het leefmilieu vormt.

Culturele accaparatie: een misdrijf waaraan westerlingen zich vaak schuldig maken wanneer zij gebruik maken van voorwerpen, kledij e.d. die oorspronkelijk bij een niet-blank (excuseer: wit) volk horen. De voetbalploeg AA Gent werd door een instelling van de Verenigde  Naties van culturele accaparatie beschuldigd, toen die vernam dat de club een Indiaan met een veren hoofddeksel als symbool gebruikte. Opgelet! Culturele accaparatie kan slechts in één richting gebeuren. Een zwarte Afrikaan in drieledig pak en met een stropdas om de nek pleegt geen culturele accaparatie. Een Vlaamse vrouw die op het strand een zijden sari boven haar badpak draagt, doet dat wel.

Dekoloniseren: U dacht dat de tijd van het kolonialisme al lang achter ons lag, Kongo is tenslotte al zestig jaar onafhankelijk. Fout dus. Volgens de huidige generatie bobo’s en culturo’s is het nog nooit zo actueel geweest. Ze zijn namelijk tot de ontdekking gekomen dat we in onze geest nog altijd kolonialen zijn en dit onder meer omdat we nog steeds niet bezwijken onder de schuldcomplexen m.b.t. wat onze voorouders allemaal zouden uitgespookt hebben. Er wordt dan ook geprobeerd ons die op te dringen via toneel (een specialiteit van de KVS in Brussel en de NTG in Gent), film, literatuur, radio, TV en een paar kranten (De Standaard, De Morgen…).  Hier bestaat een naam voor: hersenspoelen… Opgelet: argumenteren dat wij toch niet verantwoordelijk kunnen worden gesteld voor wat de generaties die ons vooraf gingen al dan niet hebben uitgespookt, heeft totaal geen zin. De kleur van uw huid volstaat om uw schuld onomstotelijk aan te tonen.

Duurzaam: Een epitheton dat bij alles past dat positief moet worden voorgesteld. Er bestaat in Gent zelfs een lagere school die zich als duurzaam voorstelt. Het is niet duidelijk of hiermee bedoeld wordt dat de leerlingen geacht worden er langer dan zes jaar les te volgen.

Eye rape: een neologisme dat maar zeer recent ontstaan is. Een linkse feministische vrouw die te lang en te nadrukkelijk aangestaard werd door een man die niet in haar smaak zou kunnen vallen, zal beweren het slachtoffer van “eye rape” te zijn. Andere vrouwen zouden zoiets ook best gênant en vervelend vinden maar het daarom nog niet verkrachting noemen.

Fascisme: een evergreen van het zuiverste water. Het woord werd zo vaak gebruikt dat het helemaal geen betekenis meer heeft. Er mag trouwens van uitgegaan worden dat zij die het overal menen te zien opduiken, weinig of niets van het historisch fascisme afweten. Een Franse denker zei ooit dat iedereen wel eens de fascist van iemand anders is geweest. M.a.w. het is gewoon een scheldwoord dat intellectueler klinkt dan andere en dat net zoals de “reductio ad Hitlerum” een ultieme redding biedt voor wie over geen enkel ernstig argument beschikt om een politieke tegenstander de mond te snoeren.

Femicide: Vrouwen zouden naar verluidt vaker dan mannen het slachtoffer zijn van passionele moorden en van uit de hand gelopen verstoorde relaties. Er kan hier gerust worden uit geconcludeerd dat mannen brutaler zijn en zichzelf minder onder controle hebben dan vrouwen. Maar dat volstaat niet voor linkse feministen. Ze zijn van mening dat vrouwen vooral vermoord worden omdat ze vrouw zijn en noemen dit femicide, naar analogie met genocide … (commentaar overbodig). Wat er ook van haar: er is verbetering op komst want zowel in Parijs als in Brussel werd de laatste maanden tegen femicide betoogd en dat zal zeker helpen…

Islamofobie: deze term is niet nieuw maar zal ongetwijfeld nog lange tijd in zwang blijven. Het woord werd een decennium terug in Teheran naar aanleiding van een radicaal islamitisch congres uitgevonden. Het werd zeer snel gretig overgenomen door al wie zich in het westen links progressief noemt om het naar het hoofd te slingeren van al wie de lef heeft om zich kritisch over de islam uit te laten. Zij die dat doen, beseffen niet dat een fobie een psychiatrische ziekte is en dat ze zich hiermee op het pad begeven van de vroegere communistische Sovjet-Unie waar dissidenten in psychiatrische instellingen werden opgesloten.

Omstreden: een woord dat voornamelijk door de VRT wordt gebruikt en alleen maar betekent dat de persoon van wie het gezegd wordt niet in de smaak valt van de redacties van de openbare omroep. Salvini, Viktor Orban, Theo Francken, Boris Johnson zijn omstreden, J.M. Le Pen was dat jarenlang maar de leiders van de communistische totalitaire staten China, Cuba en Vietnam waren dit nooit en de theocratische dictatuur die het in Iran voor het zeggen hebben, werd ook nooit zo genoemd.

Dit is, geachte lezer, een eerste lijst van begrippen die u de komende maanden vaak zal horen of lezen.
Volgende maand leggen wij u een andere voor.

 

 

Francis Van den Eynde