Baas in eigen huis: voorstel tot aanpak van het vreemdelingenvraagstuk

Baas in eigen huis: voorstel tot aanpak van het vreemdelingenvraagstuk

Bij de benadering van het vreemdelingenvraagstuk is het allereerst van het grootste belang te benadrukken dat, ondanks alle wrijvingen die door het ‘multiculturalisme’ worden veroorzaakt, de vreemdelingen die legaal in ons land wonen en die zich ook verder aan de wet houden, niet onze vijanden zijn.

Onze eigenlijke vijand is de op hol geslagen elite, die aangedreven wordt door een giftig brouwsel van een blank schuldcomplex, valse sentimentaliteit, goedkope liefdadigheid, het kapitalistische streven naar lagere lonen en het socialistische gekonkel om meer stemmen. De elite zou in staat zijn de immigratie tegen te gaan, zoals in Polen, Denemarken of Hongarije. Het heersende klasse doet echter precies het tegenovergestelde: ze jaagt juist de immigratie aan. De regenten dragen dus de volle verantwoordelijkheid voor het multiculturele drama. Zij zijn de uiteindelijke veroorzaakers van het gevoel van ontheemding bij de Nederlanders, maar ook bij de vreemdelingen, die in ons land wel wat geld maar geen echt thuis vinden.

De vreemdelingen in ons land beschouwen wij dus niet als vijanden. Wij beschouwen hen als gasten, zij het dan meestal ongenode gasten. Voor zover zij zich als goede gasten gedragen verdienen ze ons respect. Een goede gast probeert niet stiekem zich de spullen, de dochters en het huis van zijn gastheer toe te eigenen. Een goede gast past zich aan aan de huisregels en respecteert zijn gastheer. Hij stelt zich bescheiden op, en betoont zich dankbaar voor het gedeelde onderdak en het gedeelde eten. Van de vreemdelingen mogen we bijvoorbeeld verwachten dat ze zich netjes gedragen, werken voor hun eigen kost en bijdragen aan ‘het gemeenschappelijke huishouden’.

Tegenover goede gasten willen wij ons gedragen als een goed gastheer - met hoffelijkheid, respect en gastvriendschap waar mogelijk, maar ook met duidelijke leefregels en strenge maatregelen waar nodig. Voor zover de vreemdelingen zich weigeren zich op te stellen als goede gasten, streven wij ernaar dat zij vertrekken. Dit kunnen we stimuleren met vertrekpremies, gefinancierd uit de besparingen op huisvesting, zorg en onderwijs die we door hun vertrek mogen verwachten.

Verder is het noodzakelijk niet al onze gasten over één kam te scheren. We willen de fouten van linksig denken vermijden. Links denken is erg kinderachtig, met alleen absolute categoriën, zonder oog voor de variatie die de realiteit kenmerkt. Zo beweert links bijvoorbeeld dat Amerika een land van immigranten is, en dat daarom alle immigranten welkom zijn. Ze laten daarbij weg dat Amerika is opgebouwd door Europese immigranten. Het is kinderachtig te denken dat de immigratie van een Engelsman hetzelfde betekent voor een land als die van een Zimbabwaan, omdat ze allebei 'immigrant' zijn.

Als nationalisten moeten wij dus erkennen dat er heel wat verschillen zijn  tussen de groepen vreemdelingen die zich in ons land hebben gevestigd.   Een arme Indische weduwe die na de onafhankelijkheid van Indonesië naar Nederland vluchtte is niet hetzelfde als een asielfraudeur. Een hardwerkende Chinese restauranthouder die zijn leven lang netjes belasting heeft betaald is niet hetzelfde als een terugkerend jihadist. Een brave Surinaamse moeder die haar leven lang bejaarden heeft verzorgd is niet hetzelfde als een dubbelpaspoortige drugscrimineel. Elke groep moet dus benaderd worden volgens zijn eigen kenmerken en moet overeenkomstige rechten en plichten worden toegekend.

We kunnen ruwweg vijf groepen onderscheiden:

1. Ex-kolonialen

Deze groep bestaat uit Indiërs, Chinezen, Molukkers, Surinamers en Antillianen. Zij die uit de vroegere Nederlandse overzeese gebiedsdelen voor en rond de onafhankelijkheid naar Nederland zijn gekomen, hebben vanwege historische verplichtingen een onvoorwaardelijk verblijfsrecht. Als zij zich niet volledig willen assimileren moeten zij de mogelijkheid krijgen om als afzonderlijke gemeenschappen te blijven leven in Nederland met eigen rechten, faciliteiten en wijken. Zij kunnen ook gebruik maken van de vertrekpremie.

2. Gastarbeiders en arbeidsmigranten

Als de mensen in deze groep werkloos, arbeidsongeschikt of gepensioneerd raken moeten zij terugkeren naar hun eigen land, vergezeld van hun families. Daarvoor krijgen zij een passende vertrekpremie.

3. 'Vluchtelingen'

Een zeer groot gedeelte van de mensen die zich hebben gemeld als vluchteling heeft tegen de redelijkheid en de (inter)nationale wetgeving in een verblijfsstatus in Nederland gekregen. De leden van deze groep worden nauwgezet opnieuw beoordeeld. Indien te licht bevonden moeten ook zij en hun familie terug naar hun eigen land met een redelijke vertrekpremie.

4. Redelijk geassimileerden

Dit betreft mensen binnen de voorgaande groepen die door familiebanden en arbeidsverleden nagenoeg streeploos zijn opgegaan in de Nederlandse samenleving. Zij zullen een procedure moeten ondergaan tot volledige assimilatie. Voor niet-westerse vreemdelingen zullen echter strenge assimilatie eisen gelden, zoals een nieuwe Nederlandse voor- en achternaam, een bewezen christelijke of humanistische identiteit, een volmaakte kennis van de Nederlandse taal en een voorbeeldige levensloop.

5. Kwaadaardige gasten

Deze groep betreft vreemdelingen die willens en wetens hun gaststatus hebben verspeeld: terroristen, extremisten, criminelen, fraudeurs en zedendelinquenten. Zij moeten ongeacht hun verblijfsstatus zonder pardon worden gedeporteerd.

Na afloop van dit programma zullen een aantal vreemdelingen in ons land als gasten overblijven. Dit zullen met name ex-kolonialen, werkende gastarbeiders en een aantal échte vluchtelingen zijn. Zij kunnen blijven op basis van soevereiniteit in eigen kring, zoveel mogelijk met eigen rechten, eigen voorzieningen, eigen verzekeringen en - voor zover men dat zelf wil - eigen woongebieden. Zo kunnen zij in Nederland opteren voor het vasthouden van hun eigen identiteit. Vrijwillige segregatie dus. Remigratie, assimilatie maar ook deportatie blijven echter mogelijk.

Dit is dus het vier-punten programma van IDNL ten aanzien van het vreemdelingen vraagstuk: (a) onverbiddelijke deportatie voor de wolven in onze schaapskooi, (b) nette remigratie voor vreemdelingen die niet (meer) kunnen of willen werken, (c) vrijwillige segregatie voor vreemdelingen die hier voor zichzelf willen zorgen en zichzelf willen blijven en (d) assimilatie voor een selecte groep verdienstelijke vreemdelingen.